سلام، من پوریا عبدی پور هستم و متأسفانه همانطور که میدانید در دورانی زندگی میکنیم که آدمها مثل برگ درختان خزان زده هر روز بیشتر و بیشتر کم میشن… 

هر روز ممکنه که با خبر فقدان یک دوست، یک عزیز، کسی که نقش پر رنگی توی زندگی خودمان یا دوستان و آشنایانمون داشته مواجهه بشیم… خب اگه این یک ضایعه، یک فاجعه نیست، پس چیه؟

به محض مواجهه با همچنین شرایطی حس میکنیم یه حفره توی قلب و زندگیمون بوجود میاد… سیاهچاله ای که تا همین دیروز، یک نفر جاش رو با رنگ خاص و منحصر به فرد خودش پر کرده بود و الان با نبودنش، ما موندیم و یک فضای خالی سیاه که نمیدونیم باهاش چیکار کنیم؟!

بله؛ تو این قسمت هم مثل همه ی قسمتهای دیگه ی رادیو کافه، قراره با یک دید متفاوت به یکی دیگه از پدیده هایی که در طول زندگی باهاشون مواجه هستیم، بپرداریم… 

با ما باشید