برنامه مطالعه روزانه
Christadelphian Isolation League
Subscribe
تمامی متون استفاده شده کتاب مقدس از نسخه هزار نو ، حق چاپ نسخه ۲۰۱۴ نشر ایلام است، و کلیه حقوق آن محفوظ است.
Available episodes
Newest first
Oldest first
16 hours ago
اول تواریخ باب ۱۶
16:1 پس ایشان صندوق خدا را آورده، آن را در خیمهای که داوود برای آن بر پا کرده بود نهادند، و قربانیهای تمامسوز و قربانیهای رفاقت به حضور خدا تقدیم کردند.2چون داوود از گذراندن قربانیهای تمامسوز و قربانیهای رفاقت فارغ شد، قوم را در نام خداوند برکت داد.3او سپس به هر یک از تمامی اسرائیلیان، از زن و مرد، یک قرص نان، یک تکه گوشت و یک قرص کشمش داد.4او برخی از لاویان را تعیین کرد تا پیش روی صندوق خداوند خدمت کنند، و یهوه خدای اسرائیل را خوانده، او را سپاس گویند و بستایند.5آساف رئیس بود، زکریا دوّم، و سپس یِعیئیل، شِمیراموت، یِحیئیل، مَتّیتیا، اِلیاب، بِنایا، عوبیداَدوم، و یِعیئیل، که چنگ و عود مینواختند؛ آساف نیز سنجها را به صدا درمیآورد.6بِنایا و یَحَزیئیل نیز که کاهن بودند، پیوسته در برابر صندوق عهد خدا شیپور مینواختند.7در آن روز داوود نخست مقرر داشت که این سرود شکرگزاری به دستِ آساف و برادرانش برای خداوند سراییده شود:8خداوند را سپاس گویید، و نام او را بخوانید! ملتها را از اَعمال او باخبر سازید.9او را بسرایید و برایش سرود ستایش بخوانید! همۀ کارهای شگفتش را بازگویید!10در نام قدوس او فخر کنید؛ دل جویندگان خداوند شادمان گردد!11خداوند و قوّت او را بطلبید؛ پیوسته جویای روی او باشید!12عجایبی را که به عمل آورده است، یاد بدارید، آیات او و داوریهای دهانش را.13ای نسل خادم او اسرائیل، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ اویید!14اوست یهوه خدای ما! داوریهای او در تمام جهان است!15عهد خود را تا به ابد یاد میدارد، کلامی را که فرموده است، تا هزاران پشت؛16عهدی را که با ابراهیم بست، و سوگند خود را به اسحاق!17آن را چون فریضهای برای یعقوب استوار فرمود، و چون عهدی جاودان برای اسرائیل.18گفت: «به تو سرزمین کنعان را خواهم بخشید، تا قلمروِ میراث شما شود.»19آنگاه که شمارشان اندک بود، و انگشتشمار بودند و در آنجا غریب،20آنگاه که از قومی به قوم دیگر آواره بودند، و از مملکتی به ملت دیگر،21نگذاشت کسی بر ایشان ظلم روا دارد، بلکه پادشاهان را به خاطر ایشان توبیخ کرده، گفت:22«دست خود را بر مسیحان من دراز مکنید، و انبیای مرا آزار مرسانید!»23ای تمامی زمین، برای خداوند بسرایید؛ روز به روز نجات او را بشارت دهید!24جلال او را در میان ملتها بازگویید، و اعمال شگفتش را در میان همۀ قومها!25زیرا خداوند بزرگ است و بهغایت شایان ستایش؛ از او میباید ترسید، بیش از همۀ خدایان.26زیرا همۀ خدایانِ قومها، بتهای بیارزشند، اما خداوند آسمانها را بساخت.27فرّ و شکوه به حضور وی است، و توانایی و شادی در مکان سکونت وی.28ای طوایفِ قومها، وصف خداوند را بگویید! وصفِ جلال و قوّت خداوند را بگویید!29وصفِ جلال نام خداوند را بگویید! هدیه بیاورید و به حضور او بیایید! خداوند را در فرّ قدوسیتش بپرستید!30ای تمامی زمین، از حضور او بلرزید! آری، جهان مستحکم است و جنبش نخواهد خورد.31آسمان شادی کند و زمین به وجد آید؛ باشد که در میان قومها بگویند، «خداوند پادشاهی میکند!»32دریا و هرآنچه آن را پر میسازد، غرّش کند؛ صحرا و هرآنچه در آن است، به وجد آید.33آنگاه درختان جنگل پیش روی خداوند بانگ شادی بر خواهند آورد، زیرا که میآید تا زمین را داوری کند.34خداوند را سپاس گویید زیرا که نیکوست، و محبتش تا ابدالآباد است.35گویید: «ای خدای نجات ما، نجاتمان ده، از میان قومها ما را گرد آور و رهاییمان ده، تا نام قدوس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم.36متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابدالآباد.» آنگاه تمامی قوم گفتند: «آمین!» و خداوند را ستایش کردند.37سپس داوود، آساف و برادرانش را آنجا پیش صندوق عهد خداوند گذاشت تا بر حسب نیازهای روزانه، پیوسته پیش صندوق خدمت کنند؛38و نیز عوبیداَدوم و شصت و هشت تن از خویشانش را. عوبیداَدوم پسر یِدوتون، و حوسَه، محافظ دروازهها بودند.39نیز داوود، صادوقِ کاهن و برادرانش را که کاهن بودند پیش مسکنِ خداوند، در مکان بلندِ واقع در جِبعون گذاشت40تا پیوسته، صبحگاه و شامگاه، قربانیهای تمامسوز بر مذبح قربانی تمامسوز تقدیم کنند، بنا بر آنچه در شریعت خداوند که آن را به اسرائیل امر فرموده بود، نوشته شده است.41همراهِ ایشان، هیمان و یِدوتون و سایر برگزیدگانی بودند که نام برده شده بودند تا خداوند را سپاس گویند، «زیرا که محبتش تا ابدالآباد است».42هیمان و یِدوتون وظیفۀ نواختن کَرِنا و سنج و آلات موسیقی برای سرودهای خدا را بر عهده داشتند. پسران یِدوتون کنار دروازه قرار داده شده بودند.43آنگاه تمامی قوم روانه شده، هر یک به خانههای خود رفتند؛ داوود نیز بازگشت تا اهل خانهاش را برکت دهد.
playlist_add
16 hours ago
حزقیال باب ۲۸
28:1 کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:2«ای پسر انسان، به حاکم صور بگو، خداوندگارْ یهوه چنین میفرماید: «از آن رو که دلت مغرور شده، و میگویی، ”خدا هستم! و در دلِ دریا بر سَریر خدایان مینشینم!“ حال آنکه نه خدا، بلکه انسانی، هرچند دل خویش را همچون دل خدایان میشماری؛3بهدرستی که از دانیال حکیمتری، و هیچ رازی بر تو پوشیده نیست.4به حکمت و بصیرت خویش برای خود ثروت اندوختهای، و خزاینت را به طلا و نقره انباشتهای.5به فراوانیِ حکمتِ خویش در تجارت، دولت خود را افزون ساختهای، و دلت به سبب توانگریات مغرور گشته است.6بنابراین خداوندگارْ یهوه چنین میفرماید: از آن رو که دل خویش را همچون دل خدایان میشماری،7اینک من بیگانگان را بر تو خواهم آورد، ستمپیشهترینِ قومها را؛ تا بر ضد زیباییِ حکمت تو شمشیر از نیام به در آورند و فرّ و شکوه تو را بیالایند.8آنان تو را به هاویه فرو~خواهند افکند، و به مرگِ هولناک در دل دریا جان خواهی سپرد.9آیا در حضور قاتلانت همچنان خواهی گفت که: ”خدا هستم؟“ حال آنکه در دستان قاتلانت، نه خدا، بلکه انسان خواهی بود و بس؟10به دست بیگانگان، به مرگ نامختونان خواهی مرد؛ زیرا خداوندگارْ یهوه میفرماید که من سخن گفتهام.»11کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:12«ای پسر انسان، بر پادشاه صور مرثیهای بسرا و او را بگو، خداوندگارْ یهوه چنین میفرماید: «تو الگوی کمال بودی، آکنده از حکمت و کامل در زیبایی.13تو در عدن بودی، در باغ خدا، و هر گونه سنگ گرانبها زینت تو بود: لعل و یاقوت زرد و الماس، زِبَرجَد و عقیق و یشب، یاقوت کبود و فیروزه و زمرّد. نگیندانها و کندهکاریهایت از صنعت طلا بود؛ اینها همه، در روز آفرینشت مهیا شده بود.14تو کروبیِ مسح شدۀ سایهگستر بودی، و من تو را برقرار داشته بودم؛ تو بر کوهِ مقدسِ خدا بودی، و در میان سنگهای آتشین میخرامیدی.15از روزی که آفریده شدی، تا روزی که شرارت در تو یافت شد، در طریقهایت کامل بودی.16اما از کثرت سوداگریت، بطن تو از خشونت آکنده شد، و گناه ورزیدی. پس تو را چون چیزِ نجس از کوه خدا بیرون افکندم، و تو را ای کروبیِ سایهگستر، از میان سنگهای آتشین نابود کردم.17دلت از زیباییات مغرور گشت، و به سبب فّر و شکوهت، حکمت خویش را فاسد گردانیدی. پس تو را بر زمین افکندم و در معرض تماشای پادشاهان نهادم.18به واسطۀ کثرتِ گناهت و بیانصافیِ سوداگریات، مکانهای مقدسِ خویش را مُلَوّث ساختی؛ پس آتشی از میانت بیرون آوردم که تو را سوزانید، و در برابر دیدگان همۀ نظارهگرانت، تو را بر روی زمین خاکستر ساختم.19جملۀ آنان، از میان قومها، که تو را میشناختند، از تو در شگفت شدند؛ سرانجامی دهشتناک رسیدهای، و دیگر تا به ابد نخواهی بود.»20کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:21«ای پسر انسان، روی به جانب صیدون کرده، بر ضدش نبوّت کن.22بگو خداوندگارْ یهوه چنین میفرماید: «ای صیدون، اینک من بر ضد توام، و در میان تو جلال خواهم یافت. و چون بر تو داوری کنم و قدوسیت خویش را در تو آشکار سازم، آنگاه همه خواهند دانست که من یهوه هستم.23زیرا طاعون بر تو خواهم فرستاد و خون در کوچههایت روان خواهم کرد. آری، به شمشیری که از هر سو بر تو فرود خواهد آمد کشتگان در میانت خواهند افتاد؛ آنگاه همه خواهند دانست که من یهوه هستم.24«دیگر برای خاندان اسرائیل، در میان مردمان پیرامونش که ایشان را تحقیر می‌کردند، نه خَلَنگی خراشنده خواهد بود و نه خاری آزاردهنده. آنگاه همه خواهند دانست که من یهوه هستم.25«خداوندگارْ یهوه چنین میفرماید: هنگامی که خاندان اسرائیل را از میان مردمانی که میان آنها پراکنده شدهاند، گِرد آورم و در برابر دیدگانِ قومها قدوسیتم را در آنها آشکار سازم، آنگاه در زمین خودشان که به خادم خویش یعقوب دادم، ساکن خواهند شد26و آنجا در امنیت مأوا گزیده، خانهها خواهند ساخت و تاکستانها غرس خواهند کرد. و چون داوری خود را بر مردمان پیرامونش که ایشان را تحقیر می‌کردند، اجرا کنم، آنگاه در امنیت ساکن شده، خواهند دانست که من یهوه خدای ایشان هستم.»
playlist_add
16 hours ago
غلاطیان باب ۱ , ۲
1:1 از پولس، رسولی که رسالتش نه از جانب انسانها و نه به واسطۀ انسان، بلکه به واسطۀ عیسی مسیح و خدای پدر است که او را از مردگان برخیزانید،2و نیز از همۀ برادرانی که با منند، به کلیساهای غَلاطیه:3فیض و سلامتی بر شما باد، از جانب خدا، پدر ما، و خداوندْ عیسی مسیح4که جان خود را در راه گناهان ما داد تا ما را به ارادۀ خدا و پدر ما، از عصرِ شریرِ حاضر رهایی بخشد.5او را تا ابد جلال باد. آمین.6در شگفتم که شما بدین زودی از آن که شما را به واسطۀ فیض مسیح فرا~خوانده است رویگردان شده، به سوی انجیلی دیگر می‌روید.7البته انجیلی دیگر وجود ندارد، امّا کسانی هستند که شما را مشوش می‌سازند و بر‌آنند که انجیل مسیح را تحریف کنند.8امّا حتی اگر ما یا فرشته‌ای از آسمان، انجیلی غیر از آنچه ما به شما بشارت دادیم موعظه کند، ملعون باد!9چنانکه پیشتر گفتیم، اکنون باز می‌گویم: اگر کسی انجیلی غیر از آنچه پذیرفتید به شما موعظه کند، ملعون باد!10آیا تأیید مردم را می‌خواهم یا تأیید خدا را؟ آیا می‌کوشم مردم را خشنود سازم؟ اگر همچنان در پی خشنودی مردم بودم، خادم مسیح نمی‌بودم.11ای برادران، می‌خواهم بدانید انجیلی که من بدان بشارت دادم، انجیلی بشری نیست،12زیرا من آن را از انسان نیافتم، و کسی نیز آن را به من نیاموخت؛ بلکه آن را از طریق مکاشفۀ عیسی مسیح دریافت کردم.13شما وصف زندگی گذشتۀ مرا در دین یهود شنیده‌اید، که چه بسیار کلیسای خدا را آزار می‌رسانیدم و آن را ویران می‌کردم.14و در یهودیگری از بسیاری از هَمسالانِ قوم خود پیشی گرفته، در اجرای سنّتهای پدران خویش بی‌نهایت غیور بودم.15امّا چون خشنودی او که مرا از رَحِم مادرم وقف کار خود کرد و به واسطۀ فیض خود مرا فرا~خواند در این بود16که پسر خود را در من آشکار سازد تا بدو در میان غیریهودیان بشارت دهم، در آن زمان با جسم و خون مشورت نکردم،17و به اورشلیم نیز، نزد آنان که پیش از من رسول بودند، نرفتم؛ بلکه راهی عربستان شدم و سپس به دمشق بازگشتم.18آنگاه پس از سه سال، به اورشلیم رفتم تا پطرس را دیدار کنم، و پانزده روز نزد او ماندم.19امّا از سایر رسولان، به‌جز یعقوب، برادر خداوند، کسی دیگر را ندیدم.20در حضور خدا به شما اطمینان می‌دهم که آنچه می‌نویسم دروغ نیست.21پس از آن، به نواحی سوریه و کیلیکیه رفتم.22در آن زمان هنوز کلیساهای یهودیه که در مسیح هستند، مرا به چهره نمی‌شناختند.23آنها فقط شنیده بودند، «آن مردی که پیشتر آزار بر ما روا می‌داشت، اکنون به همان ایمان بشارت می‌دهد که در گذشته به نابودی آن کمر بسته بود.»24و آنان به‌خاطر من خدا را تمجید می‌کردند.
2:1 پس از چهارده سال، دیگر بار همراه برنابا به اورشلیم رفتم و تیتوس را نیز با خود بردم.2امّا رفتنم در نتیجۀ دریافت مکاشفه‌ای بود. در آنجا انجیلی را که در میان غیریهودیان موعظه می‌کنم بدیشان عرضه داشتم؛ البته در خلوت، و نیز تنها به رهبران سرشناس، مبادا بیهوده بدوم یا دویده باشم.3امّا حتی همسفرم تیتوس، با اینکه یونانی بود، مجبور نشد ختنه شود.4این از آن سبب پیش آمد که بعضی از برادرانِ دروغین را با مقاصد نهانی به جمع ما درآوردند، و آنان به جمع ما رخنه کردند تا آن آزادی را که در مسیحْ عیسی داریم جاسوسی کنند و ما را به بندگی بکشانند.5ولی ما دمی هم تسلیم آنها نشدیم تا حقیقت انجیل نزد شما محفوظ بماند.6امّا آن رهبران سرشناس- آنان هر که بودند مرا تفاوتی نمی‌کند، زیرا خدا بر صورت ظاهر قضاوت نمی‌نماید - آری، آن رهبران سرشناس چیزی بر من نیفزودند،7بلکه به‌عکس، ایشان دریافتند که وظیفۀ رسانیدن انجیل به غیریهودیان به من سپرده شده است، همان‌گونه که وظیفۀ رسانیدن انجیل به یهودیان به پطرس سپرده شده بود.8زیرا او که از طریق پطرس چون رسولِ یهودیان عمل کرد، از طریق من نیز چون رسولِ غیریهودیان عمل نمود.9پس چون یعقوب و پطرس و یوحنا که مشهور به ارکان بودند فیضی را که نصیب من شده بود مشاهده کردند، به من و برنابا دست رفاقت دادند و توافق شد که ما نزد غیریهودیان برویم و آنان نزد یهودیان.10فقط خواستند که فقرا را به یاد داشته باشیم، که البته این به‌واقع کاری بود که من خود نیز مشتاق انجامش بودم.11امّا چون پطرس به اَنطاکیه آمد، با او رویاروی مخالفت کردم، چه آشکارا تقصیرکار بود.12زیرا پیش از آنکه کسانی از جانب یعقوب درآیند، با غیریهودیان همسفره می‌شد، امّا همین که آنها آمدند، پا پس کشید و خود را جدا کرد، چرا که از اهل ختنه بیم داشت.13سایر یهودیان نیز در این ریاکاری به او پیوستند، به گونه‌ای که حتی برنابا نیز در اثر ریاکاری آنان از راه به در شد.14امّا من چون دیدم آنان در راستای حقیقتِ انجیل، استوار گام نمی‌زنند، در حضور همه پطرس را گفتم: «اگر تو، با اینکه یهودی هستی، همچون غیریهودیان زندگی می‌کنی نه چون یهودیان، چگونه است که غیریهودیان را وامی‌داری که از رسوم یهودیان پیروی کنند؟»15ما که یهودی‌زاده‌ایم و نه به اصطلاح ’غیریهودی گناهکار‘،16می‌دانیم که انسان نه با اعمال شریعت، بلکه با ایمان به عیسی مسیح پارسا شمرده می‌شود. پس ما خود نیز به مسیحْ عیسی ایمان آوردیم تا با ایمان به مسیح پارسا شمرده شویم و نه با اعمال شریعت، زیرا هیچ بشری از راه انجام اعمال شریعت پارسا شمرده نمی‌شود.17امّا اگر در حالی که در پی پارسا شمرده شدن به واسطۀ مسیح هستیم، معلوم شود که گناهکاریم، آیا این بد…
playlist_add
6 days ago
حزقیال باب ۲۲
22:1 کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:2«تو ای پسر انسان، آیا داوری خواهی کرد؟ آیا بر شهر خونریز داوری خواهی کرد؟ پس آن را از همۀ اعمال کراهتآورش آگاه ساز.3بگو، خداوندگارْ یهوه چنین میفرماید: ای شهری که در میانت خون میریزی تا اجلت برسد! ای که بتها میسازی تا خود را نجس سازی!4به سبب خونهایی که ریختهای، تقصیرکار شدهای و به سبب بتهای بیارزشی که ساختهای، نجس گشتهای؛ بدینسان، اجل خویش نزدیک آورده و به پایان سالهایت رسیدهای. بنابراین تو را نزد قومها مایۀ رسوایی و نزد همۀ ممالک مایۀ تمسخر ساختهام.5ای پلیدْ نام و ای آکنده از آشوب! آنان که به تو نزدیکند و آنان که از تو دورند، تو را تمسخر خواهند کرد.6«اینک حاکمان اسرائیل هریک به اندازۀ قدرت خویش، در پی خونریزی در میانت بودهاند.7بر پدران و مادران در میان تو اهانت رفته است؛ بر غریبان در میانت ظلم می‌شود و یتیمان و بیوهزنان در میانت آزار میبینند.8چیزهای مقدس مرا خوار شمرده و شَبّاتهای مرا بیحرمت کردهاید.9کسانی در میان تو هستند که به جهت خونریزی افترا میزنند، و کسانی که بر کوهها طعام میخورند و دامن به هر بیعفتی میآلایند.10مردان، عریانی پدرشان را هویدا میکنند و زنان را در دورۀ نجاست ماهانۀ ایشان بیعصمت می‌سازند.11یکی با زن همسایۀ خود مرتکب قباحت می‌شود و دیگری بیشرمانه عروس خود را نجس میسازد، و باز دیگری خواهر یعنی دختر پدر خود را بیعصمت میکند!12خداوندگارْ یهوه میفرماید: در میان تو، مردم برای ریختن خون رشوه میگیرند. شما ربا و سود میستانید و ظالمانه از همسایۀ خود بهرهکشی میکنید، و مرا فراموش کردهاید!13«اینک من بر ضد سود نامشروعی که به چنگ آوردهاید و خونهایی که در میان خود ریختهاید، خشمگینانه دست بر هم خواهم کوفت!14پس آیا در ایامی که تو را مکافات رسانم، دلت قوی و دستهایت محکم خواهد بود؟ من یهوه، چنین سخن گفتهام و آن را به عمل خواهم آورد.15تو را در میان قومها پراکنده خواهم ساخت و میان ممالک پخش خواهم کرد و بدینگونه ناپاکیات را به تمامی از تو خواهم زُدود.16آری، تو خویشتن را در نظر قومها بیعصمت خواهی ساخت و آنگاه خواهی دانست که من یهوه هستم!»17و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:18«ای پسر انسان، خاندان اسرائیل برای من همچون دُرد شدهاند؛ همۀ آنها مانند مس، قَلع، آهن و سُربند؛ ایشان در کوره مانند دُردِ نقره گشتهاند.19بنابراین، خداوندگارْ یهوه چنین میفرماید: از آنجا که همگی شما مانند دُرد شدهاید، هان من شما را در میان اورشلیم گرد خواهم آورد.20چونان کسی که نقره و مس و آهن و سُرب و قَلع را در میان کورهای گرد میآورد تا با دمیدن آتش آنها را بگدازد، من نیز به خشم و غضب خود، شما را گرد هم خواهم آورد و در میان اورشلیم قرار داده، خواهم گداخت.21من شما را گرد خواهم آورد و به آتش غضب خود بر شما خواهم دمید و در میان آن گداخته خواهید شد.22همان‌گونه که نقره در کوره گداخته می‌شود، شما نیز در میان آن گداخته خواهید شد و آنگاه خواهید دانست که من یهوه غضب خویش را بر شما فرو~ریختهام!»23و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:24«ای پسر انسان، او را بگو: تو زمینی هستی که در روز غضب شسته نشده و باران بر آن نباریده است.25دسیسۀ حاکمانش در میان آن، شیری غرّان را مانَد که شکار را میدَرَد و جان مردمان را میستاند. آنان گنجینهها و نفایس را به یغما بردهاند و زنان بسیاری را در میان آن بیوه ساختهاند.26کاهنانش شریعت مرا زیر پا نهادهاند و چیزهای مقدس مرا بیحرمت کردهاند. آنان مقدس را از نامقدس تمییز نمیدهند و فرق میان طاهر و نجس را نمیآموزند؛ شَبّاتهای مرا نادیده میگیرند و بدینگونه در میان ایشان بیحرمت گشتهام.27صاحبمنصبان ایشان در میانش همچون گرگان شکار را میدَرَند و خون میریزند و جانها را هلاک میکنند تا سود نامشروع به کف آورند.28انبیایش با رؤیاهای کاذب و فالگیریِ دروغین خود بر کارهای ایشان سرپوش گذاشته، میگویند: ”خداوندگارْ یهوه چنین میفرماید،“ با اینکه خداوند سخن نگفته است!29مردمان این سرزمین ظلم کرده دست به چپاول زدهاند. بر فقیران و نیازمندان ستم روا داشتهاند و با غریبان بدرفتاری کرده و بیعدالتی نمودهاند.30من در میان ایشان کسی را جستم که دیوار را بنا کند و برای این سرزمین به حضور من در شکاف بایستد تا آن را ویران نسازم، اما کسی را نیافتم!31پس، خداوندگارْ یهوه میگوید، خشم خود را بر آنان فرو~ریختم و ایشان را به آتش غضب خویش هلاک ساخته، مکافات اعمالشان را بر سرشان آوردم.»
playlist_add
6 days ago
لوقا باب ۱۹
19:1 عیسی به اَریحا درآمد و از میان شهر میگذشت.2در آنجا توانگری بود، زَکّا نام، رئیس خَراجگیران.3او میخواست ببیند عیسی کیست، امّا از کوتاهی قامت و ازدحام جمعیت نمیتوانست.4از این رو، پیش دوید و از درخت چناری بالا رفت تا او را ببیند، زیرا عیسی از آن راه میگذشت.5چون عیسی به آن مکان رسید، بالا نگریست و به او گفت: «زَکّا، بشتاب و پایین بیا که امروز باید در خانۀ تو بمانم.»6زَکّا بیدرنگ پایین آمد و با شادی او را پذیرفت.7مردم چون این را دیدند، همگی لب به شکایت گشودند که: «به خانۀ گناهکاری به میهمانی رفته است.»8و امّا زَکّا از جا برخاست و به خداوند گفت: «سرور من، اینک نصف اموال خود را به فقرا میبخشم، و اگر چیزی به ناحق از کسی گرفته باشم، چهار برابر به او بازمیگردانم.»9عیسی فرمود: «امروز نجات به این خانه آمده است، چرا که این مرد نیز فرزند ابراهیم است.10زیرا پسر انسان آمده تا گمشده را بجوید و نجات بخشد.»11در همان حال که آنان به این سخنان گوش فرا~میدادند، عیسی در ادامۀ سخن، مَثَلی آورد، زیرا نزدیک اورشلیم بود و مردم گمان می‌کردند پادشاهی خدا در همان زمان ظهور خواهد کرد.12پس گفت: «نجیبزادهای به سرزمینی دوردست رفت تا به مقام شاهی منصوب شود و سپس بازگردد.13پس، ده تن از خادمان خود را فرا~خواند و به هر یک سکهای طلا داد و گفت: ”تا بازگشت من با این پول تجارت کنید.“14امّا مردمانی که قرار بود بر ایشان حکومت کند، از وی نفرت داشتند؛ آنان از پس او قاصدانی فرستادند با این پیغام که: ”ما نمیخواهیم این شخص بر ما حکومت کند.“15با این همه، او به مقام شاهی منصوب شد و به ولایت خویش بازگشت. پس فرمود خادمانی را که به ایشان سرمایه داده بود، فرا~خوانند تا دریابد هریک چقدر سود کرده است.16اوّلی آمد و گفت: ”سرورا، سکۀ تو ده سکۀ دیگر سود آورده است.“17به او گفت: ”آفرین، ای خادم نیکو! چون در اندک امین بودی، حکومت ده شهر را به تو میسپارم.“18دوّمی آمد و گفت: ”سرورا، سکۀ تو پنج سکۀ دیگر سود آورده است.“19به او نیز گفت: ”بر پنج شهر حکمرانی کن.“20سپس دیگری آمد و گفت: ”سرورا، اینک سکۀ تو! آن را در پارچهای پیچیده، نگاه داشتم.21زیرا از تو میترسیدم، چون مردی سختگیری. آنچه نگذاشتهای، برمیگیری، و آنچه نکاشتهای، میدروی.“22به او گفت: ”ای خادم بدکاره، مطابق گفتۀ خودت بر تو حکم می‌کنم. تو که میدانستی مردی سختگیرم، آنچه نگذاشتهام برمیگیرم و آنچه نکاشتهام میدروم،23چرا پول مرا به صرّافان ندادی تا چون بازگردم آن را با سود پس گیرم؟“24پس به حاضران گفت: ”سکه را از او بگیرید و به آن که ده سکه دارد، بدهید.“25به او گفتند: ”سرورا، او که خود ده سکه دارد!“26پاسخ داد: ”به شما می‌گویم که به هر که دارد، بیشتر داده خواهد شد؛ امّا آن که ندارد، همان که دارد نیز از او گرفته خواهد شد.27و اینک آن دشمنان مرا که نمیخواستند بر ایشان حکومت کنم بدینجا بیاورید و در برابر من بکُشید.“»28پس از این گفتار، عیسی پیشاپیش دیگران راه اورشلیم را در پیش گرفت.29چون به نزدیکی بِیتفاجی و بِیتعَنْیا که بر فراز کوهی بود رسید، دو تن از شاگردان خود را فرستاده گفت:30«به دهکدهای که پیش روی شماست، بروید. چون وارد شدید، کره الاغی را بسته خواهید یافت که تا به حال کسی بر آن سوار نشده است. آن را باز کنید و به اینجا بیاورید.31اگر کسی از شما پرسید: ”چرا آن را باز میکنید؟“ بگویید: ”خداوند بدان نیاز دارد.“»32فرستادگان رفتند و همه چیز را چنان یافتند که عیسی گفته بود.33و چون کره را باز می‌کردند، صاحبانش به ایشان گفتند: «چرا کره را باز میکنید؟»34پاسخ دادند: «خداوند بدان نیاز دارد.»35آنان کره را نزد عیسی آوردند. سپس رداهای خود را بر آن افکندند و عیسی را بر آن نشاندند.36همچنان که عیسی پیش میراند، مردم رداهای خود را بر سر راه میگستردند.37چون نزدیک سرازیری کوه زیتون رسید، جماعتِ شاگردان همگی شادمانه خدا را با صدای بلند به‌خاطر همۀ معجزاتی که از او دیده بودند سپاس گفته،38ندا در دادند که: «مبارک است پادشاهی که به نام خداوند میآید! صلح و سلامت در آسمان و جلال در عرشِ برین باد!»39برخی از فَریسیان از میان جمعیت به عیسی گفتند: «استاد، شاگردانت را عتاب کن!»40در پاسخ گفت: «به شما می‌گویم اگر اینان خاموش شوند، سنگها به فریاد خواهند آمد!»41پس چون به اورشلیم نزدیک شد و شهر را دید، بر آن گریست42و گفت: «کاش تو نیز در این روز تشخیص میدادی که چه چیز برایت صلح و سلامت به ارمغان میآورد. امّا افسوس که از چشمانت پنهان گشته است.43زمانی فرا~خواهد رسید که دشمنانت گرداگرد تو سنگر خواهند ساخت و از هر سو محاصرهات کرده، عرصه را بر تو تنگ خواهند نمود؛44و تو و فرزندانت را در درونت به خاک و خون خواهند کشید. و سنگ بر سنگ بر جا نخواهند گذاشت؛ زیرا از موعد آمدن خدا به یاریات غافل ماندی.»45سپس به صحن معبد درآمد و به بیرون راندن فروشندگان آغاز نمود،46و به آنان گفت: «نوشته شده است که ”خانۀ من خانۀ دعا خواهد بود“؛ امّا شما آن را ’لانۀ راهزنان‘ ساختهاید.»47او هر روز در معبد تعلیم میداد. امّا سران کاهنان و علمای دین و مشایخ قوم در پی کشتن او بودند،48ولی راهی برای انجام مقصود خود نمییافتند، زیرا مردم همه شیفتۀ سخنان او بودند.
playlist_add
6 days ago
اول تواریخ باب ۹
9:1 پس تمامی اسرائیل در نسبنامهها ثبت شدند، و اینها در کتاب پادشاهان اسرائیل مکتوبند. مردمان یهودا به خاطر خیانتی که ورزیدند به بابِل تبعید شدند.2نخستین کسانی که بار دیگر در املاک و در شهرهای خود ساکن شدند، اسرائیلیان، کاهنان، لاویان و خدمتگزاران معبد بودند.3برخی از مردم یهودا، بِنیامین، اِفرایِم و مَنَسی که در اورشلیم ساکن شدند، از این قرار بودند:4عوتای پسر عَمّیهود پسر عُمری پسر اِمری پسر بانی، از نسل فِرِص پسر یهودا.5از شیلونیان: نخستزادهاش عَسایا و دیگر پسرانش.6از زِراحیان: یِعوئیل و خویشانش، یعنی ۶۹۰ تن.7از بِنیامینیان: سَلّو پسر مِشُلّام پسر هودَوْیا پسر هَسِنواَه،8یِبنیا پسر یِروحام، ایلَه پسر عُزّی پسر مِکری، و نیز مِشُلّام پسر شِفَطیا پسر رِعوئیل پسر یِبنِیا.9خویشان ایشان بر حسب نسبنامههایشان، ۹۵۶ تن بودند. اینان جملگی سران خاندانهایشان بودند.10از کاهنان: یِدَعیا، یِهویاریب، یاکین،11و عَزَریا پسر حِلقیا پسر مِشُلّام پسر صادوق پسر مِرایوت پسر اَخیطوب، که سرپرست خانۀ خدا بود.12همچنین عَدایا پسر یِروحام پسر فَشحور پسر مَلکیا، و مَعَسای پسر عَدیئیل پسر یَحزِرَه پسر مِشُلّام پسر مِشیلِمیت پسر اِمّیر؛13و نیز خویشانشان، یعنی سران خاندانهایشان، که ۱۷۶۰ تن بودند، مردانی توانا برای کار خدمت خانۀ خدا.14از لاویان: شِمَعیا پسر حَشّوب پسر عَزریقام پسر حَشَبیا از نسل مِراری،15و نیز بَقبَقَّر، حارِش، جَلال، مَتَّنیا پسر میکا پسر زِکْری پسر آساف؛16همچنین عوبَدیا پسر شِمَعیا پسر جَلال پسر یِدوتون، و بِرِخیا پسر آسا پسر اِلقانَه، که در روستاهای نِطوفاتیان زندگی میکرد.17محافظان دروازه عبارت بودند از شَلّوم، که رئیس بود، عَقّوب، طَلمون، اَخیمان، و خویشانشان.18آنان تا به امروز به عنوان محافظان اردوگاه لاویان در ضلع شرقیِ دروازۀ پادشاه مستقرند.19شَلّوم پسر قوری پسر اِبیاساف پسر قورَح به اتفاقِ خویشانِ خاندان پدرش یعنی قورَحیان، مسئول کار خدمت بودند و محافظ آستانۀ مدخلهای خیمه، چنانکه پدرانشان مسئول اردوگاه خداوند و محافظ مَدخل آن بودند.20در ایام گذشته، فینِحاس پسر اِلعازار رئیس ایشان بود، و خداوند با وی میبود.21زکریا پسر مِشِلِمیا محافظ مَدخلِ خیمۀ ملاقات بود.22شمار همۀ اینها که برای محفاظت از آستانۀ دروازهها برگزیده شده بودند، ۲۱۲ تن بود. آنها بر حسب نسبنامههایشان در روستاهای خود ثبت شدند. داوود و سموئیلِ نبی ایشان را بر وظایفشان گماشته بودند.23پس ایشان و پسرانشان به عنوان محافظ بر دروازههای خانۀ خداوند، یعنی خانۀ خیمه، نصب شدند.24محافظان در هر چهار طرف مستقر بودند، یعنی شرق، غرب، شمال و جنوب.25و خویشانشان که در روستاهایشان بودند، موظف بودند هر هفت روز به نوبت بیایند تا با ایشان باشند.26زیرا چهار رئیس محافظان که از لاویان بودند، بر حجرهها و خزانههای خانۀ خداوند نظارت می‌کردند.27آنان در اطراف خانۀ خدا ساکن بودند، زیرا وظیفۀ نگاهبانی از آن را بر عهده داشتند، و بر ایشان بود که هر صبحگاه آن را باز کنند.28برخی از ایشان مسئول اسبابِ خدمت بودند، زیرا هرگاه این اسباب بیرون برده یا بازآورده می‌شد، آنها را میشمردند.29برخی از ایشان بر لوازم و بر تمامی اسباب قُدس، و نیز بر آرد مرغوب، شراب، روغن، بخور و عطرها مأمور بودند.30برخی از پسران کاهنان، ترکیبی از عطرها تهیه می‌کردند.31یکی از لاویان به نام مَتّیتیا، نخستزادۀ شَلّومِ قورَحی، مأمور پختن نان بود.32همچنین برخی از خویشان ایشان از قُهاتیان، مأمور بودند نان حضور را هر شَبّات مهیا کنند.33و اما سرایندگان، یعنی سران خاندانهای لاویان، در حجرههای معبد سکونت داشتند و از خدمات دیگر معاف بودند، زیرا که شبانهروز به خدمتِ خود مشغول بودند.34اینان بودند سران خاندانهای لاویان بر حسب نسبنامههای ایشان، و در اورشلیم میزیستند.35یِعیئیل، پدر جِبعون، در جِبعون سکونت داشت. نام زنش مَعَکاه بود،36نام نخستزادهاش عَبدون، و سپس صور، قِیس، بَعَل، نیر، ناداب،37جِدور، اَخیو، زکریا و مِقلوت.38مِقلوت پدر شِمِام بود. اینان نیز نزدیک خویشان خود در اورشلیم میزیستند.39نیر پدر قِیس بود، قِیس پدر شائول، و شائول پدر یوناتان، مَلکیشوعَ، اَبیناداب و ایشبَعَل.40پسر یوناتان مِریببَعَل بود، و مِریببَعَل پدر میکاه بود.41پسران میکاه، فیتون و مِلِک و تَحریعَ و آحاز بودند.42آحاز پدر یَعرَه بود، و یَعرَه پدر عَلِمِت، عَزمَوِت و زِمری. زِمری پدر موصا بود.43موصا پدر بِنِعا بود؛ پسرِ بِنِعا، رِفایا بود، پسر او اِلِعاسَه، و پسر او آصیل.44آصیل را شش پسر بود به نامهای عَزریقام، بُکِرو، اسماعیل، شِعَریا، عوبَدیا و حانان. اینان پسران آصیل بودند.
playlist_add